Obraz Sebastiana Vrancxa przedstawia scenę, w której żołnierze rabują i niszczą prywatne gospodarstwo. Na obrazie widzimy, jak grabią dobytek mieszkańców, niszczą wyposażenie budynku, terroryzują i zabijają ludność cywilną. Ten obraz doskonale ilustruje relacje opisane przez Johana Salviusa dotyczące zdobycia Magdeburga w 1631 roku. Szwed opisał, jak wojska cesarskie zdobyły miasto, dokonując rzezi i grabiąc miasto. Zatem obraz Vrancxa doskonale ilustruje brutalność i okrucieństwo, które Salvius opisał w swojej relacji. Pokazuje, jak wojna trzydziestoletnia, często określana jako „wojna, która sama się wyżywi”, prowadziła do niewyobrażalnych cierpień i zniszczeń.
Zdobycie i zniszczenie Magdeburga przez wojsko cesarskie stało się symbolem bezwzględności i okrucieństwa wojny religijnej. W jego wyniku zginęło od 20 000 do 30 000 mieszkańców, a miasto zostało doszczętnie zniszczone. Ten okrutny czyn przyczynił się do zaostrzenia konfliktu i wzmocnił poczucie wrogości pomiędzy jego stronami.