Wyrażenie „rewolucja intelektualna XVII wieku” odnosi się do znaczącej zmiany w sposobie myślenia i rozumienia świata, która miała miejsce w tym okresie. Jedną z kluczowych postaci dla tego zjawiska był René Descartes (Kartezjusz), francuski filozof, matematyk i naukowiec, który nazywany bywa ojcem filozofii nowożytnej. Kartezjusz wprowadził koncepcję racjonalizmu, argumentując, że prawda może być odkryta przez rozum i logiczne myślenie, a nie tylko przez doświadczenie sensoryczne. Jego słynne stwierdzenie „Cogito, ergo sum” („Myślę, więc jestem”) stało się symbolem nowej perspektywy. Był również pionierem w dziedzinie mechanizmu, koncepcji, która traktuje wszechświat jako rodzaj gigantycznego mechanizmu, który działa według określonych praw. Ta idea miała ogromny wpływ na rozwój nauki, zwłaszcza fizyki.
Inni naukowcy i filozofowie, tacy jak Isaac Newton, również przyczynili się do tej rewolucji, rozwijając nowe teorie i metody, które zmieniły sposób, w jaki rozumiemy wszechświat. W rezultacie XVII wiek był okresem, w którym stare, tradycyjne sposoby myślenia zostały zastąpione przez nowe, bardziej naukowe i racjonalne podejście, co zapoczątkowało nowoczesną erę nauki i filozofii.
Kartezjusz był francuskim filozofem, matematykiem i naukowcem. Jego najważniejszym osiągnięciem był rozwój metodycznego podejścia do poznania, znanego jako metoda kartezjańska. Postulował on, że najlepszym sposobem na zdobycie pewnej i niezawodnej wiedzy jest zastosowanie metody wątpienia.