Sytuacja Polski na arenie międzynarodowej w latach 1918-1939 była trudna. II Rzeczpospolita miała napięte relacje z największymi sąsiadującymi z nią państwami – Niemcami i ZSRR.
Niemcy nie zgadzały się z postanowieniami traktatu wersalskiego, uważając je za niesprawiedliwe, chciały odzyskać Górny Śląsk i Pomorze. Na granicy polsko-niemieckiej dochodziło do licznych niesnasek. ZSRR dążył do odzyskania dawnych terytoriów zaboru rosyjskiego.
Polska miała plan zjednoczenia się z państwami Europy Środkowo Wschodniej, jednak nigdy nie doszedł on do skutku ze względu na rozbieżne interesy wszystkich tych krajów. Stosunki z Litwą były wrogie z powodu zajęcia przez Polskę Wilna w 1920 roku. Oba państwa nie utrzymywały relacji dyplomatycznych, nie istniał również ruch graniczny. Napięte sytuacja panowała także w kontaktach z Czechosłowacją ze względu na spór o Śląsk Cieszyński.
Polska pozostawała w dobrych relacjach z:
-Węgrami,
-Estonią,
-Łotwą,
-Rumunią.
II Rzeczpospolita zawarła także sojusz z Francją, który miał być podstawą jej bezpieczeństwa w razie ataku zbrojnego.
Warto pamiętać, że stosunki polsko-litewskie po zagarnięciu przez II Rzeczpospolitą Wilna były wręcz wrogie. Poczta pomiędzy tymi państwami nie przychodziła bezpośrednio. Gdy ktoś wysyłał list z Litwy na Polskę, to najpierw był on dostarczany do sąsiedniego państwa, a dopiero potem do docelowego kraju.
Zauważ, że mimo napiętych stosunków z ZSRR i Niemcami, w latach 30 XX w. Polska podpisała z Sowietami pakt o nieagresji, a z III Rzeszą deklarację o niestosowaniu przemocy. Pamiętaj, że gdy II Rzeczpospolita została zaatakowana przez Sowietów, obowiązywał pakt o nieagresji. Deklarację o niestosowaniu przemocy Niemcy wypowiedziały w kwietniu 1939 r.