W ostatniej zwrotce utworu podmiot liryczny wyraża swoje przekonania dotyczące śmierci. Podobnie jak w poprzednich strofach, rozpoczyna się ona od anafory Rozmiłowała się ma dusza… Śmierć, jak wcześniej wiatr, burza i słońce, zostaje określona mianem mój druh. Poprzez tę analogię osoba mówiąca określa swój stosunek do przemijania, które postrzega jako nieodłączną część życia. Z powyższych rozważań wynika przesłanie wiersza: postulat pełnej akceptacji życia i losu – zarówno jego piękna, jak i wiążącego się z nim bólu i nieuniknionego końca.
Porównaj stosunek podmiotu lirycznego do elementów świata przyrody, które opisuje w trzech pierwszych zwrotkach, do jego stosunku do śmierci. Jakie dostrzegasz podobieństwa? Co z nich wynika?