Wyniszczony, uduszony, spalony – forma nieosobowa, imiesłów przymiotnikowy bierny
Skryj, przywołaj, niech wzejdzie, niech ziści się – forma rozkazująca.
Podmiot liryczny nie ujawnia się w pierwszej strofie wiersza. Jest obserwatorem wydarzeń końca wieku. Osoba mówiąca negatywnie ocenia zjawiska, jakie się dokonały w minionym wieku, posługując się takimi określeniami jak: wyniszczony narkotykami”, „szalem spalin uduszony”. Charakteryzuje tym samym tytułową epokę. W kolejne strofie pojawiają się natomiast czasowniki w trybie rozkazującym: „przywołaj Baranka wody oczyszczenia”, „przywołaj gwiazdę prawdziwą…”. Zastosowanie rozkazującej formy wyraża pilność podjęcia działań wobec destrukcyjnych zachowań ludzi. W ostatniej strofie podmiot liryczny wyraża nadzieję na zmianę obecnego stanu rzeczy, stan ten jest krytyczny, dlatego tak dużą wagę ma natychmiastowe podjęcie działań.
Zastosowanie w utworze formy:
– nieosobowej czasownika (imiesłów przymiotnikowy bierny) – służy opisowy zjawisk, jakie mają miejsce w tytułowym wieku, charakteryzują epokę,
– rozkazującej czasownika – wyraża wagę podjęcia działań w celu natychmiastowej zmiany obecnych negatywnych zjawisk.