Wiersz podejmuje temat pogodzenia człowieka z losem, zachwytu nad prostotą świata oraz śmierci. Akceptującą, pełną wdzięczności za cudowność przemijającego życia postawę podmiotu lirycznego podkreśla anafora Rozmiłowała się ma dusza. Ten motyw został zestawiony z wątkiem śmierci, do której odnosi się ostatnia anafora Gdy druh mój… Śmierć została przedstawiona jako kolejny element świata natury, nieodłączną część życia. Podmiot liryczny, poprzez to sformułowanie, ukazuje akceptację swej śmiertelności, jednak nieuchronność śmierci sprawia, że jego miłość do świata jest coraz silniejsza.
Anafora to środek stylistyczny, polegający na powtarzaniu tego samego słowa lub sformułowania na początku kilku segmentów wypowiedzi. Pełni głównie funkcję ekspresywną – podkreśla jakieś zjawisko.