Sformułowanie „Super Nowa” pojawia się w następującym kontekście: „goreje Super Nowa trzech wieczorów – chaosu pożądania udręki”. A zatem negatywne doświadczenie „chaosu pożądania udręki” jest elementem „portretu końca wieku”, dodatkowo zwielokrotnionym, potężnym, tak jak potężna jest jasność Super Nowej.
Określenie Super Nowa stanowi element sportretowania negatywnych doświadczeń opisywanego w wierszu Herberta końca wieku. Definicja, wskazująca na potężne eksplozje światła, które uosabia Super Nowa – podkreślają, jak potężny chaos zdominował opisywany wiek.