Podobieństwa:
1) w obydwu utworach wyraźne jest poczucie schyłkowości, katastrofizmu, końca świata do tej pory znanego.
2) W obydwu utworach bohater liryczny wydaje się bezradny wobec przemian, które zachodzą w jego rzeczywistości.
Różnice:
1) Wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera kończy się podkreśleniem beznadziei i bezradności „człowieka końca wieku”. W utworze Herberta natomiast, wraz z przywołaniem symboliki biblijnej, pojawia się nadzieja na przezwyciężenie kryzysu.
2) Utwór Przerwy-Tetmajera pisany jest regularnym trzynastozgłoskowcem, rytmiczność utworu podkreślona jest przez obecność rymów oraz paralelizm budowy składniowej strof od pierwszej do czwartej. Utwór Herberta z kolei ma budowę swobodną, pozbawioną rymów (z wyjątkiem kilku nieregularnych współbrzmień) oraz znaków interpunkcyjnych.
Utwór Koniec wieku XIX oraz Portret końca wieku łączy obecny nastrój przygnębienia, schyłkowości, beznadziei wobec zbliżającego się końca epoki. Zarówno podmiot liryczny w wierszu Herberta, jak i Tetmajera wyraża bezradność wobec zachodzących zmian. To, co różne w obu utworach to m.in. budowa oraz wyraźna nadzieja na nowy początek w wierszu Portret końca wieku, którą to osoba mówiąca w dziele Koniec wieku XIX utraciła.