Monastycyzm cysterski to specyficzna forma życia zakonnego oparta na zasadach i regułach założonych przez św. Benedykta z Nursji oraz rozwinięta przez zakon cysterski (lub zakon bernardyński).
Monastycyzm cysterski odegrał ważną rolę w tworzeniu kultury i cywilizacji europejskiej w średniowieczu, wpływając zarówno na sferę duchową, jak i materialną. Jego zasady życia zakonnego, oparte na prostocie, pracowitości i oddaniu Bogu, miały wpływ na liczne pokolenia zakonników.