W średniowieczu ludność miejska dzieliła się na trzy grupy:
Patrycjat – czyli najbogatszych obywateli miasta, którzy zajmowali się handlem i mieszkali w kamienicach znajdujących się w pobliżu rynku.
Pospólstwo – na które składali się drobni kupcy i rzemieślnicy. Byli oni podobnie jak patrycjat obywatelami miasta.
Plebs – najniższą grupę społeczną, do której zaliczano miejską biedotę. Nie posiadali oni obywatelstwa miasta.
Jedynie przedstawiciele patrycjatu i pospólstwa byli uznawani za obywateli miast. Plebs stanowili żebracy i miejska biedota, która nie posiadała praw publicznych w mieście.