Przyczyną spory pomiędzy cesarstwem a papiestwem była kompetencja polegająca na mianowaniu biskupów w Rzeszy. Posiadanie takiego przywileju dawało kontrolę nad tamtejszym Kościołem i olbrzymie wpływy w państwie. Dodatkowo spór ten toczył się również o przywództwo w świecie chrześcijańskim.
Spór o inwestyturę rozpoczął się wraz z osiągnięciem przez Henryka IV lat sprawnych. W czasie jego małoletności, papież zaczął wzmacniać swoją pozycję i dążył do stania się przywódcą całego chrześcijańskiego świata.