I krucjata miała miejsce w latach 1096-1099, a jej wyruszenie było następstwem wezwania papieskiego w trakcie soboru w Clermont. Wzięło w niej udział wielu znamienitych rycerzy i masa chłopstwa. Wyruszyła ona z Europy Zachodniej i przez Bałwany oraz Bizancjum dotarła na Bliski Wschód. Tam po licznych, udanych oblężeniach i bitwach (np. oblężenie Antiochii, bitwa pod Askalonem) krzyżowcom w 1099 r. Udało się zdobyć Jerozolimę.
W wyniku I wyprawy krzyżowej utworzono Królestwo Jerozolimskie, Hrabstwo Trypolisu, Księstwo Antiochii i Hrabstwo Edessy. Państwa te były zarządzane przez europejskich możnych, którzy z czasem przyjęli tytuły monarsze (pierwszy zarządca Królestwa Jerozolimskiego tytułował się jedynie obrońcą grobu pańskiego).
W wyniku I krucjaty na terenie Ziemi Świętej utworzono Królestwo Jerozolimskie. Jego pierwszy władca, Godfryd z Bulion odmówił jednak przyjęcia tytułu królewskiego i ogłosił się jedynie obrońcą grobu pańskiego.