System nakładczy polegał na tym, że bogaci kupcy skupiali wokół siebie rzemieślników, których nie stać było na zakup narzędzi i materiałów oraz nie byli zrzeszeni w cechach. Wytworzone przez nich dobra były skupowane po odpowiednio niższej cenie. System ten eliminował pośredników, ale również powodował obniżenie jakości towarów.
System nakładczy był bezpośrednim poprzednikiem manufaktury. Produkty wytworzone systemem nakładczym miały często słabszą jakość w porównaniu z wytworami cechowymi – ponieważ pracujący tam rzemieślnicy nie zdawali egzaminów mistrzowskich, które w systemie cechowym były obowiązkowe. Za gorszą jakością szła też niższa cena. Takie produkty stanowiły konkurencję dla towarów czysto rzemieślniczych, ponieważ były tańsze i szerzej dostępne.