Celem powstańców węgierskich było pokonanie wojsk sowieckich, które weszły do Budapesztu i obalenie komunizmu na Węgrzech. Powstańcy żądali wprowadzenia ustroju demokratycznego i niezależności od ZSRS.
Celem uczestników praskiej wiosny było przeprowadzenie reform w Czechosłowacji. W czasie praskiej wiosny wprowadzono wolność słowa, prasy i gromadzenia się. Możliwości działania tajnej policji zostały ograniczone, a polityczni więźniowie zostali zwolnieni od odbywania kary. Uczestnicy praskiej wiosny zamierzali wprowadzić więcej zmian politycznych.
I powstanie węgierskie, i praska wiosna nie powiodły się, ponieważ na Węgry i Czechosłowację wkroczyły wojska sowieckie. W obu przypadkach ZSRS obawiał się, że reformy spowodują utratę kontroli nad tymi państwami i osłabienie ustroju komunistycznego, dlatego nie mógł pozwolić na ich przeprowadzenie.
Na Węgrzech demonstracje rozpoczęły się, gdy usłyszano o protestach robotników w Polsce. Wówczas węgierscy studenci zgromadzili się w celu pokazania solidarności z Polakami. Wtedy do kraju wkroczyły wojska sowieckie, na co Węgrzy rozpoczęli powstanie.
Praską wiosną nazywa się czas reform demokratycznych w Czechosłowacji w 1968 r. Zaczął je przeprowadzać nowy przywódca partii komunistycznej, Aleksander Dubček.