W tym zadaniu musisz zapoznać się z zamieszczonym wierszem, a następnie wykonać polecenie. Wypełnij tabelę w zeszycie, wpisując wyrazy i zwroty z wiersza, które odnoszą się do kategorii czasu i przestrzeni. Określ, jaką funkcję pełnią te wyrażenia w kreacji obrazu świata przedstawionego w utworze.

Wykorzystane zwroty w wierszu odnoszą się do minionego i obecnego czasu. Te dwie epoki ciągle się przenikają: dzieje przeszłe („zachodziło słoneczko”, „chmury były”, „dzięcioł leciał”, „były zaślubiny”, „odjechały pociągi” splatają się z teraźniejszością („borów których nie ma”, „ja teraz tu stoję”, „jest rozmowa”). Zastosowanie czasowników w obu kontekstach akcentuje trwający nieustannie proces przemijania. Podmiot liryczny jest świadkiem tego upływu czasu. Tytuł utworu wskazuje na melancholijną, listopadową porę, kojarzącą się z opadającymi liśćmi jarzębiny, jednakże w wierszu nie chodzi o jedną konkretną jesień, ale o wiele przeżytych zachodów słońca w miejscowości Milanówek.

Podobne znaczenie ma wskazanie konkretnych miejsc poprzez wymienienie nazw miejscowości położonych na zachód od Milanówka (Mariańska Puszcza, Grodzisk, Jaktorów, Bolimowo). Jednocześnie podmiot liryczny nadaje ogólny charakter czasowi i miejscu. Użycie zaimków przysłownych w wierszu sugeruje, że zawsze może być „tu” i „tam”, a „teraz” może być wszędzie. Metafora, w której słońce zachodzi za wszystkie stulecia, podkreśla cykliczność czasu, który od wieków się odradza i przemija. W utworze przeszłość pozostaje żywa dzięki obecności podmiotu lirycznego w teraźniejszości, gdyż to człowiek nadaje sens czasowi swoim istnieniem. Kiedy odejdzie, czas, w pewien sposób, przestaje istnieć.