Bohater liryczny przedstawiony w wierszu umieszcza swoje wspomnienia w przestrzeni zbiorowej pamięci, która obejmuje autentyczne doświadczenia związane z utratą ojczyzny. Główny bohater, określany jako tytułowy młodzieniec, staje się symbolem wszystkich emigrantów, w tym Stanisława Balińskiego. Wiersz został napisany w 1943 roku, kiedy Baliński przebywał w Anglii (pracując w polskim MSZ w Londynie w latach 1940–1945, jak wynika z jego biografii). Mirosław M. Sadowski podkreśla ważność terminu „mnemotopos”, który odnosi się do pamięci zbiorowej. W czasie wojny wielu poetów, artystów i ludzi wybitnych znalazło schronienie w Anglii i innych krajach, uciekając przed europejskim konfliktem i poszukując bezpieczeństwa oraz możliwości aktywnego działania przeciwko nazistom. Ich pamięć jest wzbogacona symbolicznym „świętym obrazem” ojczyzny, jej krajobrazami, ludźmi i poczuciem rodzimego charakteru.
Analiza biografii poety pozwala na lepsze zrozumienie, dlaczego tematy utraty, opuszczenia i poszukiwania sensu życia są tak obecne w jego twórczości. Znając tło życiowe Balińskiego, możemy bardziej świadomie odczytywać jego wiersze, zwracając uwagę na osobiste przeżycia i emocje, które kształtowały jego sztukę.