W poetyckiej refleksji zawartej w wierszu „Nocna ojczyzna” Kazimierza Wierzyńskiego poruszony został problem poszukiwania trwałego świata, wzbogaconego wartościami takimi jak miłość, nadzieja i przyjaźń. Ten świat kontrastuje z rzeczywistością pełną fałszu oraz zniszczeń osobistego bytu, zwłaszcza ranionych uczuć miłości. Zraniona miłość nawiązuje do emocji związanych z ojczyzną, gdzie władzę przejęli komuniści.
W wierszu podmiot liryczny buntuje się przeciw tej sytuacji, lecz jednocześnie wierzy, że on i inni emigranci odnajdą sens ponad klęską, walcząc o inny, wolny i sprawiedliwy świat. W takim świecie wartości, wiara i sztuka mają zwyciężać. Pomimo prób komunistów, nie są w stanie pozbawić wszystkiego: sumienia czy wiary w wolność. Symboliczną reprezentacją twórczej działalności jest lampa w pracowni. Każda forma walki, nawet ta za pomocą pióra, ma sens. Umiłowanie wolności i pragnienie lepszego świata można przekazać kolejnym pokoleniom, a mrok otaczający nocną ojczyznę może zostać rozwiany.
Wiersz „Nocna Ojczyzna” Kazimierza Wierzyńskiego to poetycka refleksja nad ideą miłości do ojczyzny, która przetrwała mimo trudnych czasów i utraty niepodległości Polski.