Rośliny, które są zapylane przez wiatr, wytwarzają duża ilość lekkiego i sypkiego pyłku. Dzieje się tak na przykład u kwiatów leszczyny. Mają one mocno zredukowany okwiat, długie i wiotkie pręciki oraz znamiona słupków o dużej powierzchni. Wszystkie te cechy pozwalają na wytwarzanie w dużej ilości lekkiego i sypkiego pyłku, który jest łatwo roznoszony przez wiatr na duże odległości.
Rośliny, które są zapylane przez zwierzęta, mają duże, barwne i pachnące okwiaty, a pyłku jest mało, jest on gruboziarnisty, ciężki i lepki. Kwiat dodatkowo wytwarza nektar, który jest pożywieniem zwierząt zapylających. Skupnia cuchnąca podwyższa temperaturę kwiatów, aby ułatwić wydzielanie się substancji przywabiających zwierzęta. Pyłek przylepia się do ciała zwierzęcia i jest przenoszony inna kwiaty, które odwiedza to zwierzę.
Zapylenie jest procesem przeniesienia ziaren pyłku na znamię słupka. Odbywa się ona za pośrednictwem wiatru, zwierząt lub wody.
Dostosowanie budowy kwiatu do sposobu zapylenia ma zwiększyć prawdopodobieństwo zapylenia rośliny, aby mogła rozpowszechniać się na coraz to większym terenie.