Byliny wykształcają pędy podziemne jako formy przetrwalnikowe.
Wyróżniamy cebule, które są formą przetrwalnikową, składają się z łodygi i dwóch różnych liści, mięsistego liścia spichrzowego i łuskowatego liścia okrywającego.
Można też spotkać bulwy, które są krótkimi, silnie zgrubiałymi łodygami o ograniczonym wzroście, pełnią funkcje spichrzowe i przetrwalnikowe, dodatkowo są organami rozmnażania wegetatywnego.
Ostatnim pędem podziemnym są kłącza, czyli wieloletnie, zgrubiałe łodygi o skróconych międzywęźlach i nieograniczonym wzroście, pełnią funkcje spichrzowe i przetrwalnikowe, dodatkowo są organami rozmnażania wegetatywnego.
Do cebul zaliczamy tulipany, hiacynty, narcyzy i różne rodzaje czosnków.
Bulwy mogą być łodygami podziemnymi lub nadziemnymi, zaliczamy do nich kalarepę czy ziemniaka.
Do grupy kłączy zaliczają się imbir, konwalia czy kosaciec.
Cebule, bulwy i kłącza są zaliczane do modyfikacji łodyg. Do tej samej grupy należą także rozłogi, czyli odgałęzienia dolnej części nadziemnego pędu, rozprzestrzeniające się na powierzchni podłoża. Wszystkie wymienione modyfikacje są również organami rozmnażania wegetatywnego.