Epiderma, w przeciwieństwie do ryzodermy, posiada ochronną warstwę kutyny, czyli substancji hydrofobowej o charakterze lipidowym, która chroni roślinę przed nadmiernym parowaniem wody, wnikaniem drobnoustrojów i urazami mechanicznymi. Epiderma posiada też w swojej budowie aparaty szparkowe, które umożliwiają wymianę gazową pomiędzy wnętrzem rośliny a środowiskiem zewnętrznym.
Ryzoderma nie posiada w swojej budowie aparatów szparkowych. Charakteryzuje się ona natomiast występowaniem włośników, które zwiększają powierzchnię chłonną korzenia.
Funkcjami ryzodermy są ochrona wewnętrznych tkanek korzenia oraz pobieranie wody z solami mineralnymi. Zbudowana jest ona z jednej warstwy żywych, przylegających do siebie komórek. Komórki te mają bardzo cienkie celulozowo – pektynowe ściany komórkowe.
Epiderma nie posiada chloroplastów, ale jest przezroczysta, dzięki czemu światło dociera do położonego głębiej miękiszu asymilacyjnego. Składa się z jednej warstwy żywych, przylegających do siebie komórek. Komórki te posiadają grube ściany i są pokryte ochronną warstwą kutyny.