Pierwotna budowa korzenia to charakterystyczny układ tkanek, który powstaje w wyniku działania stożka wzrostu. Wyróżnia się w niej śródskórnię, która reguluje przepływ substancji między korą pierwotną a walcem osiowym, ryzodermę, czyli zewnętrzną warstwę korzenia, z której wyrastają włośniki, okolnicę, która wytwarza korzenie boczne oraz korę pierwotną, która przewodzi wodę i sole mineralne z ryzodermy do walca osiowego.
Wtórna budowa korzenia, w przeciwieństwie do pierwotnej, jest układem charakterystycznym tkanek powstałym w wyniku działania kambium i felogenu. Wyróżnia się w tej budowie korkowicę, w której skład wchodzi felogen oraz felem i feloderma, kambium, czyli tkanka wytwarzająca drewno i łyko wtórne, obecne są też, drewno i łyko pierwotne oraz wtórne, a także pozostałości kory pierwotnej i ryzodermy.
Kambium odpowiada za wtórny przyrost na grubość. Jego fragmenty łączą się w pierścień odkładający drewno wtórne do wnętrza, a łyko wtórne na zewnątrz. Efektem tego działania jest zwiększenie obwodu korzenia, a co za tym idzie pękanie i odpadanie ochraniającej go ryzodermy i leżącej pod nią kory pierwotnej. Funkcję okrywającą przejmuje korkowica.
W zależności od gatunku i wieku rośliny korzenie mogą charakteryzować się budową pierwotną lub wtórną. Pierwotna budowa anatomiczna jest układem tkanek korzenia, który powstaje w wyniku działania stożka wzrostu korzenia. Wtórna budowa anatomiczna jest układem tkanek korzenia, który powstaje w wyniku działania kambium i felogenu.