Przestrzeń realistyczna to przestrzeń jasna, przestrzeń wnętrza chaty, przestrzeń, z której przychodzi Chochoł, jest mglista i ciemna, drugi akt – fantastyczny – zaczyna się w półmroku: „Świeczniki pogaszone; na stole mała lampka kuchenna” i też zjawy w tym półmroku się pojawiają.
Już na początku dramatu w pierwszym akcie pojawiają się zapowiedzi późniejszych wydarzeń, np. w didaskaliach pojawia się obraz Wernyhory na ścianie, nawiązaniem do historii są obrazy Jana Matejki (do Dziennikarza przyjdzie Stańczyk opisany według wyobrażeń utrwalonych przez malarza).
Symbolizm u Wyspiańskiego polega na spiętrzeniu symboli (chochoł, róg, dzwony, krzyż) oraz na włączeniu mitu w strukturę utworu. Sprawia to, że dramat ma uniwersalną wymowę. Ważne jest to, że symbole wyrażone są poprzez obrazy i muzykę. Muzyka narzuca rytm, często jest to rytm tańca – celem tych zabiegów jest wywołanie nastroju powtarzalności, monotonii.