Autotematyzm wiersza polega na tym, że tematem utworu jest tworzenie sonetu. Charakterystyczne dla Młodej Polski jest:
– zastosowania formy sonetu;
– wykorzystanie melodyjności języka poprzez nagromadzenie samogłosek, rymy opierają się na głoskach –e, –o;
– odwołanie do krajobrazu górskiego „lubię to górnie, wąskie, naskalne, wydroże”;
– zastosowanie metafor, hiperboli, paradoksu (np. ogromny Bóg w małym kościele).
Słowo „brązowe” w drugiej strofie odwołuje się do dzwonu odlanego z brązu.
Autotematyczny to termin, który określa dzieło mówiące sztuce pisarskiej. Tematem utworu autotematycznego jest samo powstawanie dzieła.