Dziennikarz i Radczyni to przedstawiciele inteligencji, natomiast Czepiec i Klimina reprezentują warstwę chłopstwa. Rozmowa Czepca z Dziennikarzem dotyczy polityki, aktualnej sytuacji, informacji ze świata. Czepiec rozpoczyna rozmowę słowami „Cóż tam, panie, w polityce?”. Przedstawiciel chłopstwa aspiruje, aby nawiązać kontakt z warstwą inteligencką, Dziennikarz jednak jest bardziej zainteresowany wiejskim sposobem życia, a także podważa wiedzę Czepca („wiecie choć, gdzie Chiny leżą?”) – stanowi to przeszkodę w komunikacji.
Rozmowa Radczyni i Kliminy dotyczy codziennych spraw, m.in. zbioru żniw. W rozmowie z Radczynią Klimina pokazuje, że należy jej się szacunek i nie życzy sobie wypytywania o jej prywatne sprawy. W tej rozmowie widać, że warstwa inteligencji traktuje chłopów z wyższością – co jest kolejną przeszkodą w komunikacji.
Wesele to dramat, który został wystawiony na krakowskiej scenie w 1901 roku. Podstawą były prawdziwe wydarzenia – wesele, które odbyło się 20 listopada 1900 roku w Bronowicach pod Krakowem w chacie Włodzimierza Tetmajera i Anny Tetmajerowej (z domu Mikołajczykówna), ślub wzięli Lucjan Rydel i Jadwiga Mikołajczykówna. Postaci w dramacie mają swoje rzeczywiste pierwowzory: Gospodarz – Włodzimierz Tetmajer, Gospodyni – Anna Mikołajczykówna, Pan Młody – Lucjan Rydel; Panna Młoda – Jadwiga Mikołajczykówna, Poeta – Kazimierz Przerwa–Tetmajer, Dziennikarz – Rudolf Starzewski, Rachela – Pepa Singer, Radczyni – Antonina Domańska, Czepiec – Błażej Czepiec, Marysia – jedna z sióstr Mikołajczykównych; Nos – Tadeusz Nosowski, Jasiek – brat panny młodej, Isia – córka gospodarzy.