Przedstawicielem dekadentów jest Poeta, który mówi „My jesteśmy jak przeklęci” – słowa t wskazują na to, że poeta utożsamia się z poetami przeklętymi – należącymi do cyganerii, wyobcowanymi ze społeczeństwa. Inne elementy, które wskazują na postawę dekadencką u Poety to: poczucie bycia rozdartym między różnymi emocjami, ciągłe poszukiwanie ukojenia w rzeczach odległych („tak by gdzieś het gnało […] do ogromnych, wielkich rzeczy”). Jednak poeta dekadent czuje się nieszczęśliwy, ponieważ mimo wyższych aspiracji żyje w codzienności, wśród zwykłych ludzi i jest nierozumiany. Poeta czuje, że jest kimś większym niż pozostali, widzi i wie więcej („tak by nam się serce śmiało/ do ogromnych, wielkich rzeczy,/ a tu pospolitość skrzeczy”).
Dekadentyzm to postawa ukształtowana na gruncie przekonania, że świat zmierza ku nieuchronnej katastrofie. Dekadentyzm charakteryzował się negacją wartości, pesymizmem, niezgodą na świat, niechęcią do działania, odczuciem melancholii, uczuciem pustki, bezradności i pragnieniem śmierci.