Wykorzystany środek artystyczny w wierszach to anafora. Funkcja, jaką pełni w utworach to podkreślenie powtarzanego wyrazu, wzmocnienie przekazu, a także uwznioślenie formy.
Przykładem wiersza barokowego, który wykorzystuje anaforę jest Niestatek Jana Andrzeja Morsztyna:
„Prędzej prawdę poeta powie i sen płonny,
Prędzej i aniołowi płacz nie będzie płonny,
Prędzej słońce na nocleg skryje się w jaskini,
W więzieniu będzie pokój, ludzie na pustyni,
Prędzej nam zginie rozum i ustaną słowa,
Niźli będzie stateczną która białogłowa”.
Każdy z wierszy jest wyjątkowy pod względem formy i trudno jest je porównać. Podobny jest temat – każdy z utworów porusza temat kobiety i miłości.
Anafora to środek stylistyczny, który polega na powtórzeniu tego samego słowa lub zwrotu na początku wersu. Funkcją anafory jest wzmocnienie przekazu.