Portrety Stańczyka nawiązują do tego, jak przedstawił tę postać Jan Matejko. W kadrze z filmu widać, że postać Stańczyka odcięta jest od pozostałych weselników bawiących się na weselu, jego wzrok sięga gdzieś poza kadr, myśli są daleko. Na obrazie Leona Wyczółkowskiego Stańczyk przybiera inną pozę, ale także odcięty jest wyraźnie od innych postaci–kukieł ukazanych na płótnie. Stańczyk to bohater, który boleje nad losem Polski, czego nie widzą inne znajdujące się w jego postaci.
Stańczyk to błazen nadworny polskich królów, uwieczniony na obrazach przez Jana Matejkę, który przedstawił go siedzącego na tronie zmartwionego losami ojczyzny.
Widzi on chatę nie jako obiekt, nie patrzy na wygląd, wystrój, ale chata staje się symbolem Polski. Jest mała, skąpa, a w środku znajdują się obawy, ból, historia poszczególnych grup społecznych. A także niezgoda, kłamstwa.