Dulska daje następujące przykazania dziewczętom: „Heśka! Mela! wstawać! lekcje przepowiedzieć — gamy do grania… prędzej… nie gnić w łóżkach!…”; „Proszę iść się ubrać. Mela do gam”; „Hesia nic nie szanuje. Nigdy z ciebie nie będzie kobieta jak należy”; „Macie parasol? iść prosto — nie oglądać się. Pamiętać: skromność — skarb dziewczęcia”.
Na podstawie tych wypowiedzi można stwierdzić, że kobieta ma mieć podstawowe wykształcenie, ma się dobrze prezentować, iść prosto i być skromną.
Dramat Zapolskiej powstał w 1906 roku, a pierwowzorem Dulskiej była mieszkanka Lwowa – Gołąbowa, właścicielka kamienicy. Natomiast nazwisko wykorzystane w sztuce prawdopodobnie zostało zaczerpnięte z lwowskiego czasopisma „Wiek Nowy”, gdzie ukazała się ankieta o gospodarowaniu budżetem domowym, gdzie niejaka Dulska opisała tam swój system oparty na skąpstwie i wyzysku służby. Moralność pani Dulskiej została przez autorkę opatrzona podtytułem Tragifarsa kołtuńska. Tragifarsa oznacza, że w dramacie zostały zestawione elementy farsy z ważnymi zagadnieniami społeczno–obyczajowymi. Natomiast określenie „kołtuńska” pochodzi od kołtuństwa/ kołtunerii, czyli grupy społecznej oznaczającej ludzi zacofanych, o nietolerancyjnych poglądach, wierzących w przesądy, nazwa ta pochodzi z przełomu XIX i XX wieku. Moralność pani Dulskiej jest uznawana za dramat obyczajowo–psychologiczny, który charakteryzuje się psychologizmem w przedstawieniu postaci, wprowadzeniu postaci z niższych warstw społecznych, wskazuje na biologiczne motywacje zachowania postaci oraz wprowadza język codziennej rozmowy służący charakterystyce bohaterów.