Przykładowe rozwiązanie:
- Według wykresu, w Polsce tylko 4,8% osób pomiędzy 25 a 64 rokiem życia kształci się lub uczestniczy w szkoleniach. Może być to spowodowane presją ze strony społeczeństwa, które uważa, iż czas na naukę w pewnym momencie mija. Wielu rodziców tłumaczy dzieciom, iż te powinny zdobyć maturę, lecz co zrobią dalej, to „ich sprawa”. Ponadto bardzo często, zamiast się kształcić, bardziej opłaca się zaangażować w pracę zawodową, ponieważ dyplom uczelni wyższej nie wystarcza już, aby dostatnio żyć i dużo zarabiać.
- Uczęszczając na różne kursy czy podejmując się studiów na różnych etapach dorosłego życia, jednostka się samodoskonali. Być może nie wszystko, czego się dowie lub nauczy w trakcie kształcenia, przyda się jej, lecz wykształcony człowiek, a co za tym idzie, wykształcone społeczeństwo jest bardziej odpowiedzialne oraz dużo lepiej orientuje się w otaczającym je świecie.
Artykuł 35 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. o prawie oświatowym mówi:
1. Nauka jest obowiązkowa do ukończenia 18. roku życia.
2. Obowiązek szkolny dziecka rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia szkoły podstawowej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 18. roku życia.