Niemieccy książęta zaczęli masowo przechodzić na luteranizm, ponieważ mogli się w ten sposób uniezależnić od władz katolickiego cesarza. Przejęli także majątki należące wcześniej do zakonów, które po stworzeniu nowego odłamu zostały zlikwidowane. Luter mianował ich biskupami, dzięki czemu jego Kościół był niezależny od władzy świeckiej.
Książęta, którzy przeszli na luteranizm nierzadko zostawali potem mianowani na biskupów, co nie podobało się władzom katolickim. Doprowadziło to potem do wojen na tle religijnym.