Według konstytucji PRL Polacy mieli prawo do wolności słowa, druku, zgromadzeń i wieców, pochodów i manifestacji. W praktyce wolność słowa i wyrażania poglądów nie istniała. Każdy utwór podlegał cenzurze. Dzieła uznane za antysystemowe były zakazane, nie można ich było nabyć legalną drogą. Za krytykę władzy ludzie narażali się na represje, takie jak wyrzucenie z pracy, aresztowania czy proces sądowy.
Cenzura to kontrola przekazywania informacji i myśli w społeczeństwie. Cenzura oznaczała sprawdzanie każdej audycji radiowej, widowiska teatralnego, tekstu i upewnianiu się, czy nie zawierają one treści niezgodnych z ideologią władzy.