Polska szkoła filmowa charakteryzowała się różnorodnością. Typowe dla niej było podejmowanie tematów wojennych oraz problemów społeczno-politycznych. Polska szkoła filmowa usiłowała zerwać z nurtem socrealizmu, rozprawić się z nim. Ponadto w filmach polskich można było dostrzec elementy niemieckiego ekspresjonizmu filmowego, neoromantyzmu włoskiego oraz filmu noir. W latach 70. XX w. polska szkoła filmowa charakteryzowała się nurtem moralnego niepokoju. Do reżyserów tworzących filmy odnośnie do II wojny światowej i czasach socrealizmu należeli: Andrzej Wajda, Andrzej Munk, Wojciech Jerzy Has i Jerzy Kawalerowicz. Do reżyserów tworzących w nucie moralnego niepokoju należeli: Andrzej Wajda, Krzysztof Zanussi, Krzysztof Kieślowski, Agnieszka Holland i Feliks Falk.
Jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej szkoły filmowej był Roman Polański. Jego film, „nóż w wodzie”, był pierwszym polskim filmem, który otrzymał nominację do Oscara.
Nurt kina moralnego niepokoju poruszał tematy problemów społeczno-politycznych, takie jak nepotyzm czy korupcja.