Elekcje zależne od interwencji obcych mocarstw: Wielokrotnie obce mocarstwa, takie jak Rosja, Austria i Prusy, ingerowały w elekcje w Rzeczypospolitej, wywierając presję na szlachtę i wpływając na wybór króla. Mocarstwa często popierały swoich kandydatów i używały różnych metod, takich jak przekupywanie szlachty czy groźby militarne, aby zdobyć kontrolę nad polskim tronem.Traktaty rozbiorowe: W XVIII wieku Rzeczpospolita przeszła przez trzy rozbiory, które doprowadziły do jej całkowitego upadku w 1795 roku. Traktaty rozbiorowe były wynikiem porozumień między mocarstwami, które podzieliły terytorium Rzeczypospolitej między siebie. Te działania mocarstw doprowadziły do utraty niezależności i suwerenności Rzeczypospolitej.Interwencje militarne: Mocarstwa europejskie często interweniowały militarnie w Rzeczypospolitej, mając na celu narzucenie swojej woli. Przykładem jest wojna północna (1700–1721), w której Szwecja i Rosja toczyły walki na terenie Rzeczypospolitej, a Augusta II Mocnego popierały Rosja i Austria. Interwencje militarne wpływały na wewnętrzne sprawy państwa oraz decyzje polityczne.Wpływ dyplomatyczny i ekonomiczny: Mocarstwa europejskie również stosowały różne metody dyplomatyczne i ekonomiczne, aby wpływać na losy Rzeczypospolitej. Nawiązywanie sojuszy, udzielanie pożyczek, wymuszanie korzystnych traktatów handlowych i promowanie swoich interesów politycznych i gospodarczych w Rzeczypospolitej było powszechne.
Osłabienie suwerenności Rzeczypospolitej Obojga Narodów oraz wpływ mocarstw europejskich na jej losy było wyraźnie widoczne w okresie panowania Augusta II. W rezultacie Rzeczpospolita Obojga Narodów stała się areną rywalizacji i wpływu mocarstw europejskich, które często decydowały o jej losach. To osłabienie suwerenności i trudności w ochronie niezależności przyczyniły się do upadku Rzeczypospolitej w XVIII wieku i jej podziału między mocarstwa w wyniku rozbiorów.