Wojna w obronie Konstytucji 3 Maja w 1792 roku zakończyła się po dwóch miesiącach głównie z powodu kilku czynników:
Przewaga militarna zaborców: Zaborcy (głównie Rosja) mieli znaczną przewagę militarną nad siłami polskimi. Posiadali liczne i dobrze zorganizowane wojska, które były lepiej uzbrojone i przeszkolone. To dawało im ogromną przewagę w walce, a polskie siły miały ograniczone możliwości przeciwstawienia się takiej przewadze.Brak zagranicznego wsparcia: Wojna była prowadzona przeciwko Rosji, która była mocarstwem o znacznie większych zasobach i zdolnościach militarnych. Mimo pewnego poparcia dla sprawy polskiej niepodległości, inne europejskie państwa nie udzieliły aktywnego wsparcia dla powstania. Brak zewnętrznego wsparcia osłabił polskie siły i ograniczył ich możliwości przeciwstawienia się zaborcom.Podział wśród polskiej szlachty: Istniał głęboki podział wśród polskiej szlachty, która nie była jednomyślna co do walki w obronie Konstytucji 3 Maja. Część szlachty była przeciwna reformom i poparła Konfederację Targowicką, która wspierała interesy zaborców. Ten wewnętrzny podział osłabił polską armię i ograniczył jej zdolność do prowadzenia skutecznej walki.
Ocena postawy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego jest złożona. Król początkowo popierał Konstytucję 3 Maja i był zwolennikiem reform, jednak pod presją zaborców i spiskującej szlachty przeciwników reform, zmuszony był do kompromisów i uległ wpływom konfederatów targowickich. Ostatecznie król nie poparł w pełni walki w obronie Konstytucji i nie zdołał zjednoczyć polskiego społeczeństwa w walce przeciwko zaborcom.
Wojna w obronie Konstytucji 3 Maja w 1792 roku była próbą przeciwdziałania przewrotowi konfederacji targowickiej i utrzymania wprowadzonych reform. Z jednej strony były siły patriotyczne, które popierały nową konstytucję i dążyły do modernizacji Rzeczypospolitej. Z drugiej strony były siły konfederacji targowickiej, wspierane przez Rosję i przeciwników reform, które dążyły do obalenia konstytucji i przywrócenia dawnego porządku. Wojna rozpoczęła się wiosną 1792 roku. Siły konfederacji targowickiej otrzymały wsparcie od Rosji, która wysłała swoje wojska na terytorium Rzeczypospolitej. Wojska polskie, pod wodzą generała Józefa Poniatowskiego i Tadeusza Kościuszki, próbowały stawić opór, ale były słabsze i gorzej uzbrojone od wojsk rosyjskich.Wojna w obronie Konstytucji 3 Maja zakończyła się po dwóch miesiącach, w wyniku niekorzystnej sytuacji militarno-politycznej. Siły rosyjskie były zbyt silne dla wojsk polskich, a brak zagranicznego wsparcia i wewnętrzne podziały osłabiły polskie siły. W rezultacie, siły polskie były zmuszone do zawarcia rozejmu z Rosją, co zakończyło walkę.