Analizując Pamiętniki Stanisława Augusta Poniatowskiego i jego opis samego siebie, można stwierdzić, że miał pewne cechy, które kwalifikowały go do bycia monarchą, ale istniały także różnorakie ograniczenia[AO11] w tym zakresie. Do cech kwalifikujących go do bycia monarchą na pewno warto zaliczyć: wysoką inteligencję, jego ambicje reformatorskie oraz umiejętności dyplomatyczne. Jeśli chodzi o ograniczenia, to w jego ocenie [AO12] istotną przeszkodą powinien być brak doświadczenia politycznego oraz niezdecydowanie w działaniach.
Choć Stanisław August Poniatowski miał pewne cechy, które kwalifikowały go do bycia monarchą, takie jak inteligencja, ambicja reformatorska i umiejętności dyplomatyczne, istniały również pewne ograniczenia, takie jak brak doświadczenia politycznego oraz tendencja do delikatności i niezdecydowania. Ostatecznie ocena jego jakości jako króla zależy od punktu widzenia i jest przedmiotem debaty historycznej.
W ogólnym rozrachunku Stanisław August Poniatowski przyczynił się w końcowym etapie istnienia Rzeczypospolitej do silnego rozwoju nauki oraz starał się wprowadzać wiele reform, które mogły uzdrowić kraj. Niemniej działania, które podjął, w jakiś sposób były skazane na porażkę ze względu na zbyt duże wpływy obcych mocarstw w politykę wewnętrzną kraju. Ostatecznie ocena jego jakości jako króla zależy od punktu widzenia i jest przedmiotem debaty historycznej.