Siły reformatorskie:
· Stronnictwo królewskie popierające reformy, ale przy dążeniu do przyzwolenia na to ze strony Rosji. Chcieli wprowadzić zmiany, które wzmocnią władzę wykonawczą i podporządkują ją królowi.
· „Stronnictwo patriotyczne” (republikańskie), w którego skład wchodziła część członków Familii, którzy przeszli do opozycji po rozbiorze, na których czele stał przywódca Familii Ignacy Potocki. To środowisko dążyło do reform, jednak od stronnictwa królewskiego odróżniała ich nieufność wobec króla i Rosji. Szukali możliwości współpracy z Prusami.
Obóz konserwatywny:
· Stronnictwo hetmańskie (staroszlacheckie) na czele z Franciszkiem Ksawerym Branickim skupiało przeciwników wszelkich reform w duchu oświeceniowym i zwolenników utrzymania złotej wolności szlacheckiej i liberum veto
Obóz konserwatywny opowiadał się za utrzymaniem dotychczasowych struktur politycznych, przywilejów szlacheckich i decentralizacji władzy. Nie widział potrzeby głębokich reform i obawiał się utraty kontroli nad sytuacją polityczną.