Rządy Augusta II charakteryzowały się konfliktami i walką o władzę między różnymi stronnictwami politycznymi w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dwa główne obozy polityczne to stronnictwo dworskie (Familia Czartoryskich) i republikaninie związani z rodziną Potockich.
Familia, skupiała się wokół króla Augusta II i jego najbliższych współpracowników. Była to grupa wpływowych magnatów i dostojników, mianowanych na stanowiska przez króla – mieli duży udział w rządzeniu państwem. Potoccy byli zaniepokojeni wzrostem ich wpływów, dlatego zrywali kolejne sejmy, nie chcąc dopuścić do wprowadzenia postulowanych przez Czartoryskich reform, które mogłyby ich dodatkowo wzmocnić. Takie działania ograniczała możliwości polityki wewnętrznej Augusta II, bo Potoccy wykorzystując lęki szlachty, chcieli ich przekonać, że dążenia reformatorskie króla zmierzają do wprowadzenia absolutyzmu.
Polityka wewnętrzna Augusta II była również naznaczona korupcją, nepotyzmem i walką o osobiste zyski. Jego dążenie do umocnienia władzy często wiązało się z niepopularnymi decyzjami i nadużyciem władzy, co prowadziło do napięć społecznych i politycznych w kraju.
Warte podkreślenia jest, że w polityce wewnętrznej Augusta II Mocnego oba stronnictwa między sobą rywalizowały o wpływy i kontrolę nad państwem. August II próbował umocnić swoją władzę poprzez sojusze, nominacje na ważne stanowiska i korzystanie z patronatu. Starał się także przeciwdziałać wpływom republikanów i ograniczyć swobody szlacheckie. Ostatecznie polityka wewnętrzna Augusta II Mocnego nie przyniosła trwałych reform ani stabilizacji państwa. Wręcz przeciwnie, wzrastający chaos i konflikty wewnętrzne w Rzeczypospolitej Obojga Narodów przyczyniły się do dalszego osłabienia państwa i przygotowały grunt dla dalszych kryzysów w przyszłości.