Po Kongresie wiedeńskim w 1815 r. Europa była podzielona na liczne państwa, z których większość rządzona była przez monarchów. W latach 1815-1830 nastąpiły pewne zmiany na mapie politycznej Europy.
W pierwszej kolejności, po wojnach napoleońskich i Kongresie wiedeńskim powstał Związek Niemiecki, którego celem było utrzymanie porządku politycznego i stabilizacji w Europie Środkowej. Wśród państw niemieckich dominowała Austria, ale na terenie Niemiec powstawały nowe państwa, takie jak Prusy czy Bawaria.
Wielka Brytania odniosła wielki sukces w walce z Napoleonem, co pozwoliło jej na dalszy rozwój jako mocarstwa. W tym czasie powstało również Królestwo Belgii, które odłączyło się od Holandii.
W regionach takich jak Włochy, Polska, czy Irlandia narastały nastroje niepodległościowe i narodowe. Włosi dążyli do zjednoczenia kraju i zniesienia podziałów na wiele małych państw, co doprowadziło do wybuchu rewolucji w 1848 r. Polacy walczyli o odzyskanie niepodległości i utworzenie niepodległego państwa polskiego, a Irlandczycy dążyli do zakończenia dominacji brytyjskiej nad swoim krajem.
Po Kongresie wiedeńskim w 1815 r. Europa była podzielona na liczne państwa, z których większość rządzona była przez monarchów. W latach 1815-1830 nastąpiły zmiany na mapie politycznej Europy, takie jak powstanie związku niemieckiego, odłączenie się Belgii od Holandii czy dążenie do niepodległości przez kraje takie jak Włochy, Polska czy Irlandia. Regiony te były podatne na konflikty na tle narodowościowym, co doprowadziło w niektórych przypadkach do wybuchu powstań i rewolucji.