Rewolucje w Europie w 1848 roku, zwane także Wiosną Ludów, miały miejsce w wielu krajach Europy i były wyrazem niezadowolenia ludzi z panujących warunków politycznych, społecznych i ekonomicznych. Ich pośrednimi przyczynami były m.in. nierówności społeczne, wykluczenie polityczne, brak wolności i demokracji oraz kryzys gospodarczy. Bezpośrednim powodem wybuchu rewolucji był natomiast wzrost cen żywności i innych artykułów pierwszej potrzeby, co doprowadziło do wybuchu protestów społecznych.
Czynniki wspólne wszystkim wystąpieniom to dążenie do wprowadzenia demokracji, wolności politycznej i równości społecznej. Wiele rewolucji było inspirowanych ideami socjalistycznymi i komunistycznymi. Charakterystyczne dla poszczególnych narodów były natomiast różnice kulturowe, historyczne i polityczne. W Austrii, Włoszech i Niemczech rewolucje były skierowane przeciwko monarchii i dążono do zjednoczenia narodów. Na Węgrzech rewolucja była skierowana przeciwko panowaniu Habsburgów i dążono do uzyskania niepodległości. W Polsce natomiast rewolucja była skierowana przeciwko Rosji i dążono do odzyskania niepodległości.
Rewolucje w Europie w 1848 roku były wynikiem napięć społecznych i politycznych, które narastały w Europie w tamtym czasie. Ludzie domagali się wolności, demokracji i równości społecznej, a te postulaty były wspólne dla wielu rewolucji. Mimo to każda rewolucja miała swoje specyficzne cechy, związane z różnicami kulturowymi, historycznymi i politycznymi między krajami Europy.