Autor tej karykatury odwołał się do haseł charakterystycznych dla liberalizmu i konserwatyzmu. Liberalizm promuje ideę wolności jednostki, rynku i ograniczonego państwa, a także wiarę w postęp i możliwość pozytywnej zmiany społeczeństwa. Konserwatyzm zaś stawia na pierwszym miejscu utrzymanie tradycyjnych wartości, w tym religijnych i kulturowych, oraz dąży do zachowania status quo.
Autor tej karykatury wyraźnie identyfikuje się z postawą liberała, który uśmiecha się i patrzy radośnie w przyszłość, podczas gdy konserwatysta płacze za dawnymi czasami. Przez to przedstawienie autor chce ukazać, że postawa konserwatywna jest przywiązana do przeszłości i mało otwarta na zmiany, podczas gdy postawa liberalna jest bardziej otwarta na zmiany i wierzy w pozytywny wpływ postępu.
Liberalizm często kojarzy się z koncepcją wolności jednostki, równości, tolerancji i postępu. Osoby związane z tym nurtem politycznym są zwykle otwarte na zmiany i nowe pomysły, a ich celem jest maksymalizacja wolności jednostki oraz minimalizacja roli państwa w życiu społecznym i gospodarczym. Konserwatyzm natomiast odwołuje się do koncepcji tradycji, porządku, stabilizacji i kontroli. Konserwatyści zwykle uważają, że należy chronić i zachowywać tradycyjne wartości i instytucje, aby zapewnić stabilność i porządek społeczny oraz kulturowy.
Na tej podstawie można wnioskować, że autor karykatury odwołał się do tych haseł, aby porównać obie postawy i zobrazować je w sposób satyryczny. Można przypuszczać, że autor sympatyzuje bardziej z podejściem liberalnym, ponieważ przedstawia liberała jako uśmiechniętego i zadowolonego z przyszłości, a konserwatystę jako osobę, która patrzy nostalgicznie w przeszłość i płacze za nią.