W tekście Traktatu Świętego Przymierza z 1815 r. religia odgrywa bardzo ważną rolę w życiu publicznym. Trzej monarchowie — Cesarz Austrii, Król Prus i Cesarz Rosji — uważają, że stosowanie zasad sprawiedliwości, miłości i zgody, które głosi nauka boskiego Zbawiciela, powinno być drogowskazem ich postępowania zarówno w sprawach wewnętrznych, jak i stosunkach z innymi państwami. Religia w Traktacie Świętego Przymierza z 1815 r. została uznana za fundamentalny element życia publicznego, a zasady głoszone przez nią miały stać się podstawą postępowania monarchów i ich poddanych. W ten sposób religia miała odgrywać kluczową rolę w utrwalaniu ludzkich instytucji i naprawianiu ich niedoskonałości.
W art. 1 Traktatu mówi się o "prawdziwym, nierozerwalnym braterstwie", którego trzej monarchowie mają być symbolami, okazując sobie wzajemne poparcie i pomoc oraz kierując swoimi poddanymi w duchu braterstwa, obrony wiary, pokoju i sprawiedliwości.
W art. 2 Traktatu podkreśla się znaczenie obowiązującej jedynie zalety między rządami, jak i między ich poddanymi, jakim jest wyświadczanie sobie wzajemnych usług, okazywanie niezmiennej życzliwości i przywiązania oraz przynależność do jednego narodu chrześcijańskiego.
W art. 3 Traktatu mówi się o tym, że wszystkie mocarstwa, które uroczyście uznałyby święte zasady leżące u podstaw tego aktu, będą przyjęte do Świętego Przymierza z całą gotowością i życzliwością.