Żniwiarka konna z pierwszej połowy XIX wieku zastępowała tradycyjne narzędzia rolnicze, takie jak sierpy i kosy, które były używane do zbioru zboża. Żniwiarki umożliwiały szybsze i bardziej efektywne zbieranie zboża, ponieważ korzystały z mechanizmu tnącego, który pozwalał na jednoczesne cięcie i zbieranie zbóż. Żniwiarki konne były najczęściej pociągane przez jednego lub dwóch koni, a kierowane były przez jednego operatora. Umożliwiały one zbieranie zboża na większych obszarach, dzięki czemu proces zbioru był bardziej wydajny.
Żniwiarki konne były stosunkowo drogie, przez co były dostępne tylko dla bogatszych rolników. Ponadto, ze względu na swoją wagę i rozmiar, wymagały odpowiedniego poziomu utrzymania dróg i mostów, aby mogły swobodnie poruszać się po polach. Mimo to, wprowadzenie żniwiarek konnych zrewolucjonizowało proces zbioru zboża, przyczyniając się do zwiększenia wydajności pracy i zmniejszenia czasu potrzebnego na ręczny zbór.