Kongres wiedeński doprowadził do znaczących zmian politycznych i terytorialnych w Europie. Przede wszystkim, zakończył epokę rewolucji francuskiej i epokę napoleońską. W wyniku kongresu został przywrócony do władzy monarcha francuski, Ludwik XVIII, co oznaczało przywrócenie absolutyzmu. Kongres dokonał również podziału terytorialnego Europy, co miało na celu zachowanie równowagi sił w regionie.
W wyniku kongresu wiele nowych państw powstało na mapie Europy, takich jak Królestwo Niderlandów (obejmujące obecne Niderlandy, Belgia i Luksemburg), Królestwo Sardynii (obejmujące dzisiejsze północne Włochy), oraz Królestwo Grecji. Austria otrzymała kontrolę nad północną Włochami, północną Słowacją oraz wiele innych ziem, co wzmocniło jej pozycję na kontynencie. Rosja otrzymała Finlandię oraz część Polski, a Prusy otrzymały nowe terytoria na zachodzie, w tym zagarniętą z Polski część Pomorza i Wielkopolski.
Kongres wiedeński stworzył również system międzynarodowych stosunków, który miał zapewnić równowagę sił i zapobiegać konfliktom w Europie. Stworzono tzw. Święte Przymierze, którego celem było zachowanie pokoju i ochrona monarchii europejskich przed rewolucyjnymi ideami, które były obecne podczas rewolucji francuskiej i okresu napoleońskiego. Ten system międzynarodowy przetrwał do wybuchu I wojny światowej, choć wiele zmieniło się w trakcie XIX wieku, a zwłaszcza po rewolucji 1848 roku, która przyniosła wiele zmian politycznych i społecznych.