Wzajemna pomoc, okazywana przez sprzymierzonych monarchów, miała służyć utrwaleniu stosunków między państwami oraz zachowaniu pokoju, sprawiedliwości i obrony wiary. W tym celu trzej monarchowie zawarli Święte Przymierze oparte na zasadach chrześcijańskiej miłości, braterstwa i solidarności, które miały być drogowskazem ich postępowania.
Wzajemna pomoc miała służyć nie tylko relacjom między trzema monarchami, ale także między ich państwami oraz innymi państwami, które zechciały przyjąć zasady Świętego Przymierza. Miała to być solidarność oparta na wartościach chrześcijańskich, która miała przyczynić się do utrwalenia pokoju i zachowania stabilności międzynarodowej.
Art. 1 Przymierza ustanawia, że trzej monarchowie uważają się za "współrodaków" i wiążą się węzłami prawdziwego, nierozerwalnego braterstwa, które ma służyć okazywaniu sobie wzajemnego poparcia i pomocy. W stosunku do swych poddanych trzej monarchowie mają kierować się duchem braterstwa i traktować ich jak swoją rodzinę.
Art. 2 Przymierza nakłada na sprzymierzonych monarchów obowiązek okazywania sobie wzajemnej życzliwości i przywiązania, a także przeczuwania się do przynależności do jednego narodu chrześcijańskiego.
Art. 3 Przymierza zachęca wszystkie inne mocarstwa, które zechcą uroczyście uznać jego święte zasady, do przyjęcia go z gotowością i życzliwością, aby wywierał wpływ na losy ludzkie i przyczyniał się do pokoju i szczęścia narodów.