Kolej żelazna i parowce górowały nad wcześniej znanymi środkami transportu wodnego i lądowego przede wszystkim ze względu na ich większą szybkość i niezawodność. Kolej umożliwiała szybsze i tańsze przemieszczanie się towarów i ludzi na większe odległości, a parowce zwiększały możliwości transportowe na rzekach i morzach. Ich maszynowe napędy były niezawodne niż siła wiosła, żagla czy koni, co umożliwiało regularne rejsy i skrócenie czasu transportu. W ten sposób zmniejszały się koszty produkcji i handlu, co sprzyjało dalszemu rozwojowi przemysłu i handlu.
Powstanie kolei żelaznej i parowców miało miejsce w okresie rewolucji przemysłowej, gdy wiele dziedzin przemysłu i technologii uległo gwałtownym zmianom. Kolej i parowce były wyjątkowo skuteczne ze względu na swoją wydajność i szybkość. W porównaniu do wcześniej znanych środków transportu, jak np. konna ciągników, statków żaglowych czy tratw, były znacznie szybsze, niezawodne i zdolne do transportowania większych ilości towarów na większe odległości. W konsekwencji kolej i parowce stały się głównymi środkami transportu pod koniec XIX wieku, a ich wpływ na rozwój gospodarczy był ogromny.