1. Pyły zawieszone oznaczane symbolem PM10 są bardziej niebezpieczne dla człowieka niż pyły PM2,5. → fałsz (F)
2. Ozon w stratosferze pełni pozytywną rolę, natomiast w atmosferze, w pobliżu powierzchni Ziemi, stanowi niebezpieczne zagrożenie. → fałsz (F)
3. Jedną z metod ograniczenia emisji tlenków azotu podczas spalania węgla jest wprowadzenie amoniaku do komory spalania. → prawda (P)
Zdanie pierwsze jest nieprawdziwe, ponieważ pyły PM2,5 są uznawane za najbardziej niebezpieczne dla człowieka. Są to najmniejsze cząstki (ich średnica nie przekracza 2,5 mikrometra), które dzięki swoim rozmiarom zdolne są do przedostania się do krwiobiegu. Wywołują takie schorzenia jak pylice, zaburzenia rytmu serca czy miażdżycę.
Ozon w atmosferze stanowi niezbędną dla organizmów żywych barierę. Absorbuje promieniowanie (szczególnie nadfioletowe), chroniąc organizmy przed jego szkodliwym wpływem.
Wprowadzenie amoniaku do komory spalania węgla to technologia znana pod nazwą selective non-catalytic reduction. Jest stosowana na szeroką skalę w elektrowniach i zakładach przemysłowych, by zmniejszyć emisję tlenków azotu do atmosfery. Podczas spalania węgla, azot z powietrza reaguje z tlenkiem węgla – powstają tlenki azotu. Amoniak reaguje z tlenkami azotu, przekształcając je w azot i wodę, co jest bezpieczniejsze dla otoczenia.