Wiązanie koordynacyjne to takie, w którym para elektronów wiązaniu pochodzi od tylko jednego atomu. Dawca pary to donor (tu: siarka), a biorca to akceptor (tu: tlen). Donor musi mieć utworzoną trwałą konfigurację elektronową i dodatkową wolną parę elektronów, by przekazać ją akceptorowi.
W cząsteczce kwasu pomiędzy atomami wodoru i tlenu oraz tlenu i siarki tworzą się wiązania kowalencyjne spolaryzowane. Wodór uzyskuje dublet elektronowy, a atomy tlenu i siarki – oktet. W ten sposób siarka może stać się donorem wolnych par elektronowych dla atomu tlenu. Wolna para elektronowa ulega uwspólnieniu.