Wyjątkowość miała wynikać z tego, że Bóg, stwarzając człowieka, nie dał mu określonego kształtu, nie nadał mu z góry ustalonej formy. To sam człowiek – Adam, miał wybrać dla siebie miejsce i decydować o swoim losie. Autor wskazuje, że np. zwierzęta już od poczęcia w łonie matki są uformowane, człowiek sam wybiera swoją formę.
Renesansowi myśliciele odchodzili od średniowiecznego poglądu zakładającego, że człowiek jest jedynie marnym wytworem, a jego życie w pełnym rozrachunku ma sens tylko wtedy, jeżeli poddaje się woli Boga.