Kontrreformacja to ruch, który został zapoczątkowany na soborze trydenckim (1545–1563). Zadaniem kontrreformacji było zwalczenie ruchów reformatorskich(protestanckich oraz heretyckich), była to bowiem odpowiedź Kościoła katolickiego na reformację protestancką w Europie.
Celem nadrzędnym było rekatolicyzacja – czyli ponowne wprowadzenie katolicyzmu na ziemiach, które w wyniku działania protestantów przestały być katolickie.
· Przeprowadzono reformę wewnętrzną, która kładła nacisk na dyscyplinę i wykształcenie duchownych oraz wzmożenie działalności duszpasterskiej.
· Tworzono zakony m.in. zakonu jezuitów skupiony na głoszeniu kazań i walce z reformacją.
· Potwierdzono też dogmaty wiary katolickiej, które nazwano Trydenckim wyznaniem wiary.
Kościół katolicki podejmował zdecydowane i daleko posunięte działania w celu zwalczania reformacji. W wielu państwach Kościół mógł bez obaw rozszerzać działanie inkwizycji – która słynęła z brutalnego sposobu prowadzenia śledztw oraz z wymuszania zeznać torturami.