Cudzoziemscy ochotnicy w polskim powstaniu brali udział z różnych powodów, w tym z sympatii dla polskiej sprawy narodowej, chęci walki z rosyjskim imperium czy z pozytywnych relacji z Polakami, których poznali w swoich krajach.
Niektórzy ochotnicy byli także zmotywowani ideologicznie, wierząc w wartości, które reprezentowała Polska, takie jak wolność i demokracja. Inni widzieli w udziale w powstaniu szansę na zdobycie doświadczenia wojskowego i awans w karierze.
Podczas polskich powstań w XIX wieku, wielu cudzoziemców z różnych krajów Europy włączyło się do walki u boku Polaków. Powody, dla których podejmowali tę decyzję, były różne. Część ochotników była zmotywowana sympatią i solidarnością z Polakami, którzy walczyli o wolność i niepodległość swojego kraju. Inni byli zainteresowani walką z rosyjskim imperium, które uważali za agresywnego wobec swoich sąsiadów. Część ochotników była zmotywowana ideologicznie, wierząc w wartości, które reprezentowała Polska, takie jak wolność i demokracja. Dla niektórych, zwłaszcza oficerów, udział w polskim powstaniu był także szansą na zdobycie doświadczenia wojskowego i awans w karierze. Ochotnicy zwykle walczyli w oddziałach, które były dowodzone przez Polaków, ale niektórzy mieli również szanse na awans i objęcie wysokich stanowisk w armii powstańczej.